sąsiedzi

Lucy śpi dziś bardziej spokojnie niż wczoraj, za to rozrywki dostarczają mi niezidentyfikowani sąsiedzi, którzy właśnie po raz piąty w ciągu ostatnich dwóch godzin odśpiewują uroczyste Stolat. Każda kolejna wersja jest bardziej głośna i ku mojemu nieustannemu zdumieniu – jeszcze bardziej entuzjastyczna od poprzedniej.

Zaczynam już wścibsko kalkulować czy to moja klatka, czy ta obok, piętro wyżej a może dwa...? Sięgam pamięcią wstecz, odświeżając wspomnienia swoich osobistych celebracji i nijak nie mogę doszukać się choć jednej, którą dałoby się postawić naprzeciwko tej z góry, jako godnego rywala. Z pewną zawiścią muszę przyznać – chyba nikt nigdy, tak donośnie i po wielekroć nie cieszył się z powodu rocznicy moich narodzin..!

A może "zakatarzona matka" to jakiś stały filar tej grupy upierdliwych sąsiadek, co mają w zwyczaju okładać kijem od szczotki własny sufit, a tym samym podłogę szczęśliwców, którzy poważyli się cieszyć zbyt głośno?

O, a teraz ktoś na podwórku (jeśli można tak zaszczytnie nazwać osiedlowy skwer) donośnie krzyczy CRAAACOOOVIAA...